Φορες σ'αναζητησα στο απολυτο της σιωπης μου
Φανταζομουν εκεινες
που δεμενη με το συμπαντο με κρατουν
να κινουν της ζωης μου τα νηματα
σε τουτο το κουκλοθεατρο
Θεατης να μαι της ζωης μου
ακροβατωντας στο χαος μιας αβυσσου
που για να διαβω στο φως της ψυχης μου
μια μοναχα επιλογη διαθετω
Ν'αναδιπλωνω τα φτερα μου
διαβαινοντας το απολυτο του αφθαστου
Δισταζω και οπισθοχωρω καποτε
μη διεκδικωντας την πληρωση
Αφηνομαι να μ'αγκαλιαζει τ'ονειρο
Να σ'αφουγκραζομαι θελω
κι ας μην εισαι εδω
Αλλες φορες φοβαμαι...
Δεν ειναι ο φοβος της παρουσιας σου
μα εκεινος της φθορας που θα επελθει
Και τοτε αλλοιμονο
η μοναξια
αφορητη φανταζει
Θα ουρλιαξει η σιωπη
και το φως
σκοταδι...............
Κατερινα Παπα
Αναρτήσεις
