Κρατα λοιπον εσυ την Ζωη
εγω το ονειρο,
που χρονικη στιγμη δεν εχει
Δεν μεταθετει,
δεν κουραζει
στους δικους του ωμους ακουμπα....
Κλεινω τα ματια,
εξαγνισμο σου προσφερω
λουζοντας σε μ'αστερια στο φεγγαροφωτο
Τα χερια σου στεφανι κι αγκαλια
λυτρωση,
ελπιδες που τιναζονται
και σκορπιες να φτασουν θελουν τ'αστερια
με το γνεψιμο τους..
Νοερα θα σε κρατησω κι αποψε αγκαλια
και θ'αφεθω σε λογια
μυστικα, κι ανειπωτα
Κατερινα Παπα
Αναρτήσεις
