Θυμασαι?
Θα μπω στο κελαρι της καταβολης
για να σου θυμισω
πως...ο ηλεκτρισμος ηταν τοτε κελαρυζον ποταμι,
οι σταχτες δεντρο
Θα μπω και θα θυμηθω
να φωτισω την αρχεγονη στιγμη,
αγνοωντας την αιωνια ανκυκλωση
του νερου και της φωτιας,
τους παντοτινους νομους της κινησης
Με θυμηθηκες τωρα?
Ερχομαι υποθηκευοντας την ευφραδεια του πονου μου
σ'ενα αδιορατο χαμογελο
Απελευθερωνοντας τη Ζωη μου μεσα απο τα ματια μου,
σμικρυνοντας την σ'ενα δακρυ
Ερχομαι διασχιζοντας το πελαγος της γαλαζιας ουτοπιας
σαν κυκνος
στα υπουλα νερα της αυταπατης
Θυμασαι?
Ησουν εσυ, ημουν εγω
ειμαστε εμεις
Θελησα ν'αγγιξω με τ'ακροδακτυλα μου
της Αμαλθειας τον αστερισμο,
να νιωσω τον παλμο του συμπαντος
...μηπως ζεστανουν οι στιγμες
που γινονται ποιηματα οι αγωνιες
Να σταματησουν να κλωθουν παραμυθι ηδονων
υφασμενες με μεταξι
Κι οι κτυποι της καρδιας
σκιες
στο πεπλο της ομιχλης να θρηνουν την χαμενη ελπιδα
Κατερινα Παπα
Αναρτήσεις
