Aπο οποια οπτικη γωνια κι αν στον καθρεπτη μου σταθω
λαθεμενες πληροφοριες λαμβανω
Εκουσια απομονωμενη στην ληθη της τροχιας μου
διαιωνιζω την απνοια
Ουτε καν με δολο δεν καταφερα να τιθασευσω τα χρωματα της Ιριδας
σε μια επαφη να ευοδωσει το μαυρο μου
Να διασυρω την επιβλητικοτητα του στον αναχρονο χρονο μου
Να βρω διοδο αναμεσα στα θλιμμενα δειλινα
και ενταση να προσθεσω στα χαμηλα πεταγματα μου
Κρατω αναμεσα στα χερια μου μοναχα
ρυτιδιασμενα ονειρα και ξεμπαρκες ελπιδες
Ψιθυρισμους κι αχρειους αναστεναγμους
αποδημους
να ζητουν ανακληση
K. Π.
Αναρτήσεις
