Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Υπαρχουν στιγμες που αθελα σου
εισχωρεις στα αδυτα του μυαλου σου
ως να ανακαλυψεις θες
εικονες και ηχους στο διανυσμα του χρονου σου
Το λευκο κεχριμπαρι
που την ψυχη σου δροσιζε
Την ασημενια βροχη
στις ανοιξιατικες αντανακλασεις
Να αιχμαλωτισεις την ουσια της ευτυχιας
Να ακουμπησεις σε μνημες
αγαπης τρυφερης και αερινης
Το αρωμα της ανασεμιας που λατρεψες
να ντυσεις κοκκινα
Να το σκορπισεις στο αδειο δωματιο
χρωμα να δωσεις στις σκιες
Νοτες τα λογια να πλεξεις
να αιχμαλωτισεις το φως των αστεριων
Κι υστερα...αμιλητα να
περιμενεις
το πρωτο χρωμα της αυγης
να εξαυλωσει αναπνοες
κι ονειρικα περασματα
Κ. Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι