Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήθελα να σε φυγαδέψω με τη σιωπή μου, να σε κρύψω και να φύγω - να λύσω τα φτερά...
Ήθελα να μην πέσει ούτε ένα φύλλο πέρσι το φθινόπωρο, ένα ποτήρι μάζεψα από το πάτωμα και του έβαλα 3 λουλούδια... πεθαμένα αλλά λουλούδια------από το διπλανό μαξιλάρι, από χέρι που έκοψα. όχι τα λουλούδια χέρι.
Το ροζ εκείνου του πρωινού -, κανένα δεν του μοιάζει και ποτέ δεν θα- …
να άκουγα ότι αναπνέεις, να μύριζα το άδειο πακέτο στη γλώσσα σου
Θέλησα.
Και να σε έχω, η μάλλον να σε είμαι...
Ο Παλιάτσος

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑ είπε...

Αγαπητε μου Παλιατσο, ευχαριστω για την παρουσια σου..
Μα το ροζ εκεινου του πρωινου, ειχε γκριζαρει απο τα πριν..

Ανώνυμος είπε...

Ποτέ………..
Μεγάλη λέξη που γυρνά
Στην στιγμή σαν μια ξεχωριστεί
Στιγμή που γεννά το απόλυτο
Ποτέ
Σαν το κιμά που χτυπά
Σε μια ξεχασμένη γωνία
Έναν βράχο που η μύρα
Τον έστειλε σε αυτήν την γωνία
Του πουθενά
Σαν το ποτέ που γυρνά
Σε κάθε σκέψη περίεργη
Δικιά μου δικιά σου
Γωνία ………….

Υποκλίνεται ένας αγράμματος
19/6/2009 9:00 μμ

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι